go, Jules!

Pozostając jeszcze w klimacie indie-rockowej garażowej rewolucji, warto wspomnieć o solowym albumie wokalisty Strokes'ów - Juliana Casablancasa. Jako że panowie na swój kolejny album kazali czekać ponad 5 lat, z radością sięgnęłam po wydane pod koniec 2009 roku "Phrases for the Young".
Liczyłam na to, że mój głód strokesowego grania zostanie zaspokojony, jednak czekało mnie spore zaskoczenie - tu jakieś keyboardy, gdzieniegdzie trochę elektroniki, czasem rytmy rodem z popu lat 80. Nawet głos Juliana brzmi jakoś inaczej. Jeżeli dodamy do tego jeszcze kolorowy i dynamiczny teledysk do singlowego "11th dimension", można odnieść wrażenie, że jest to płyta zupełnie innego artysty niż "zbawcy garażowego grania".
Niemniej, mimo iż zaskakujący, album pozostawia bardzo pozytywne wrażenie. Jak sam Casablancas stwierdził, chciał zrobić wszystko to, na co nie mógł sobie pozwolić w The Strokes - stąd dźwięki nie kojarzące się w ogóle z tą grupą. Muzyka jest lżejsza, może bardziej radosna, nie jest jednak w żadnym wypadku płytka - Jules jak zwykle pokazał, że potrafi tworzyć muzykę i pisać teksty (jak choćby te w otwierającym płytę kawałku "Out of the blue", czy łamacze języka w "River of brakelights", aż do mojego ulubionego wersu forgive them even if they are not sorry w "11th dimension").
Podsumowując, głód i tęsknota za Strokesami pozostaje, ale cieszę się, że poznałam Juliana od innej, też bardzo ciekawej strony. Cieszy mnie, gdy artysta decydując się na solowy projekt robi coś swojego, innego, gdyż często zdarza się, że solowy album jest po prostu takim samym graniem co z zespołem, tylko z innymi muzykami. Julesowi zdecydowanie udało się pójść własną ścieżką.

Staying in the indie-rock-garage-revolution mood, it's worth to mention the solo album of the Strokes' frontman - Julian Casablancas. Since the guys made us wait 5 years for their new album, i was happy to put my hands on the "Phrases for the Young" album, released end of 2009.
I was hoping that my starving for the "strokes' sound" will be satisfied, but there was a big surprise waiting for me - some keyboards, a bit of electronics, some rhythms from the 80s pop songs... Even Julian's voice sounds a bit different. If you add to it the colors and dynamic of the video to the single "11th dimension", you can have a feeling that this album comes from someone completely other than the "saviour of garage rock".
Even though it's a surprise, the album leaves a very positive impression. As Casablancas stated himself, he wanted to do all the things he wasn't able to accomplish with The Strokes - that's why we get the sound totally different from the group's. The music is somehow lighter, more joyful, but not plain - Jules shows again that he's capable of making good music and writing good texts (like in the opener "Out of the blue", a tongue-twisting "River of brakelights", up to my favourite line forgive them even if they are not sorry in "11th dimension").
To sum up, my Strokes hunger remains, but I'm happy I got to know a different and very interesting side of Julian. I'm glad that when an artist goes solo, he makes something different, something totally on his own, because it happens sometimes that a solo project is just the same music played with other musicians than usual. Jules definitely managed to go his own way.